“Ga terug naar je eigen land”
Dit stond op een briefje wat ik kreeg toen ik net bij de bank werkte. Ik was 21 jaar moest er eigenlijk een beetje om lachen, het was niet de eerste keer dat ik deze woorden naar mijn hoofd kreeg. De toenmalige directeur nam het serieus op. Hij bood zijn excuses aan, dit is iets wat niet had mogen gebeuren. We wisten niet wie dit geschreven had, vanuit de bank kon er dan ook niet veel aan gedaan worden.
Was dit een moment wat mijn vader bedoelde toen hij aangaf dat ik anders ben en er altijd voor moet zorgen dat ik harder werk dan anderen? Mijn ouders zijn na de onafhankelijkheid van Suriname naar Nederland gekomen. Dit was een bewuste keuze die ze afzonderlijk van elkaar gemaakt hebben, en laten we vooral niet vergeten een hele moeilijke keuze omdat ze een groot deel van de familie hebben achtergelaten, op zoek naar een betere toekomst.
Kansen & mijn loopbaan
Tijdens mijn loopbaan heb ik verschillende kansen voor mezelf gecreëerd. Geen enkele baan, rol of functie is mij komen aanwaaien of heb ik gehad vanuit mijn netwerk. Dit kwam enerzijds door het kleine netwerk wat mijn ouders hadden, maar ook omdat ik onvoldoende de kracht zag van het zelf opbouwen van een netwerk. Ik heb aan veel mooie dingen mogen werken in loondienst.
Het gevoel om mezelf te bewijzen, bekroop me steeds vaker. Opmerkingen als ik zie het je niet doen, daar ben je nog te jong voor, je bent te onervaren, als je een partner hebt dan krijg je meer uitdaging (in mijn periode als alleenstaande ouder) of een sollicitatiegesprek ingaan wanneer er al iemand is aangenomen. Waarom voelde het alsof ik meer mijn best moest doen, of harder moest werken?
Lang heb ik nagedacht, waar ligt het dan aan? Wat doe ik niet goed. Het heeft me veel tijd gekost om te doen beseffen dat het niet aan mij lag. Het lag vooral aan de perceptie die mensen van me hadden. Toen dat besef kwam ben ik gaan werken aan het veranderen van mijn personal branding. Om zo mijn talenten en kwaliteiten te laten zien, dit zou uiteindelijk de perceptie van mensen gaan veranderen. De labels veranderen die anderen van me hebben, en mijn eigen label plaatsen op “Madhu”. Op wie ik ben en wat ik doe.
Toen ik dat besefte begon ik met het ontdekken naar wie ik zelf ben en wat ik kan, en ging er een deur voor me open. Ik werd gezien voor wie ik ben en wat ik kan. Ik leerde om mijn netwerk in te zetten, te onderhouden en het creëren van een gunfactor. Dit heeft onder andere geresulteerd in een mooie onderscheiding als Kantoormanager van het jaar (2014), ING Woman of the Year (2015), een nominatie voor Etnische Vrouwelijke manager (2015) en een nominatie voor de Dutch Dream Foundation.
Diversiteit & Inclusie
Voor ING heb ik verschillende bijdragen mogen leveren aan meer Diversiteit binnen de organisatie. Ondanks de verschillende initiatieven die er waren op papier, voelde het alsof de praktijk er nog niet klaar voor was. Weinig vrouwen en nog minder kleur op topposities. Managers die erg op elkaar lijken, die kansen kregen omdat ze een bepaald “iets” hadden of op een talentenlijst stonden. Waarvan niemand wist hoe je hierop komt. Dit was voor mij het moment om weg te gaan.
Ik kan vechten tegen verandering, maar ik kan mensen niet veranderen. Wel kan ik ze inzichten geven om te veranderen, maar dat moeten ze uiteindelijk zelf doen.
Met BE(E) Top of mind zet ik me in voor inclusieve organisaties. Door mijn ervaring op het gebied van Diversiteit & Inclusie, de kennis die ik blijf vergroten en door te sparren met anderen en organiaties hiermee te helpen is is dit mijn expertise geworden.